Carl Jung’un simyaya yaklaşımı, kuramını diğer kuramlardan ayıran ve kadim bilgilerle uzlaştıran bir nitelik taşır. Jung, simyayı sadece kimyevi bir süreç olarak görmemiş aynı zamanda derin psikolojik ve spiritüel bir okumaya tabi tutmuş ve kuramına bu bilgileri entegre etmiştir.

Jung’a göre simyacıların maddi metalleri altına çevirme arayışı, bireyin kendi bilinçdışındaki karşıtlıkları birleştirerek içsel bir bütünlük elde etme süreciyle benzerdir.

“Bireyleşme” olarak adlandırdığı bu süreç ve bireyin kendi potansiyelini gerçekleştirmesi ve ego-self bütünlüğüne doğru yol almasıdır.

Simyanın dönüşüm süreçleri, “nigredo” (siyah), “albedo” (beyaz) ve “rubedo” (kırmızı) dan oluşmaktadır. Jung’a göre bireyleşme yolculuğu da bu aşamaları barındırır. Bu aşamalar bireyin karanlık, bilinçsiz içeriği ile yüzleşmesi bu içeriği kavraması ve entegrasyon aracılığıyla içsel bütünlüğüne daha da yaklaşması olarak özetlenebilir.

Somatik Simya modeli ile Jung’un modern psikoterapide kullanıma teşvik ettiği semboller, mitoloji ve arketipler kadar simyevi bir kap olan bedenin de önemini öne çıkarıyoruz.

“Simyacılara göre, hiçbir madde ilk biçimine indirgenmeden dönüştürülemez. Aynı şey psikoterapi için de geçerlidir. Kişiliğin katı ve statik yönleri değişime müsaade etmez. Doğru veya haklı olduklarından son derece emindirler. Dönüşümün gerçekleşmesi için bu yönlerin önce çözülmeleri sonra ‘prima materia’ya ( ilk madde) indirgenmeleri gerekir.” ¹

Psikoterapi pratiğinde yaygın ekoller bireysel bilinçdışı katmanları ile ilgilidirler. Jungiyen yaklaşım daha derin ve bütün insanlar tarafından paylaşılan kolektif bilinçdışı ile çalışmayı önemser. Tıpkı simyada olduğu gibi psikoterapi sürecinde de güçlü ve gerçek bir dönüşüm bir reaksiyon söz konusudur.

Somatik simya güncel anatomi ve fizyoloji bulguları ışığında kadim sembolik anlatıları bireysel ve kolektif psişede araştırır ve insanlığın iyileşme yolculuğuna katkı sunmayı amaçlar.